Działalność społeczna zagranicą – opodatkowana czy nie?

Prawie wszystkie kraje członkowskie Unii Europejskiej doceniają rolę działań społecznych, tworząc sprzyjające regulacje prawno-podatkowe. Zazwyczaj darczyńca – osoba indywidualna lub firma – przekazując darowiznę, ma możliwość skorzystania z odliczeń podatkowych lub innych udogodnień. Jednocześnie organizacja społeczna, otrzymując darowiznę lub prowadząc działalność gospodarczą, podlega zwolnieniom podatkowym. Sytuacja komplikuje się, gdy darczyńca przekazuje pieniądze lub inne aktywa organizacji, która znajduje się w innym kraju niż ten, w którym darczyńca ten prowadzi działalność.

W Polsce od 2006 r. darczyńcy mogą przekazywać darowizny organizacjom społecznym zagranicą i korzystać z ulg podatkowych. Jednocześnie ustawodawca zastrzega, że w razie potrzeby (np. na wezwanie Urzędu Skarbowego) to na darczyńcy będzie ciążyła odpowiedzialność udowodnienia – wraz z koniecznością dostarczenia kompletu dokumentów – że organizacja, której przekazał darowiznę w świetle polskiego prawa mogła darowiznę tę otrzymać. Chodzi oto, że polski darczyńca, aby mógł skorzystać z ulgi podatkowej, musi przekazać darowiznę uprawnionej organizacji (wyszczególnione w Ustawie o działalności pożytku publicznego i wolontariacie). Konsekwentnie więc, aby polski darczyńca mógł skorzystać z odpisów podatkowych przekazując darowiznę organizacji zagranicznej, musi udowodnić, że organizacja ta ma status równorzędny do statusu organizacji działającej w sferze pożytku publicznego w Polsce. W praktyce oznacza to, że przekazywanie darowizn zagranicę może być bardzo uciążliwe.  Tylko naprawdę nieliczni darczyńcy będą na tyle zdeterminowani, aby chcieć zgromadzić całą niezbędną dokumentację od zagranicznego partnera. Jest to jeden z tych przykładów, gdzie mimo przyjęcia dobrych uregulowań prawno-podatkowych, ich zastosowanie jest tak skomplikowane, że w praktyce niefunkcjonalne.

Niedawno opublikowany raport “Taxation of cross-border Philanthropy after Persche and Stauffer” wskazuje na główne wyzwania związane z finansowaniem przedsięwzięć społecznych poza granicami kraju zarówno przez darczyńców indywidualnych jak i osoby prawne. Przedstawia, w jaki sposób poszczególne kraje Unii Europejskiej podchodzą do zagadnienia opodatkowania darowizn zagranicznych. Wskazuje na procedury administracyjne, którym darczyńcy oraz organizacje muszą sprostać, aby w pełni skorzystać ze zwolnień podatkowych. Raport proponuje także systemowe uregulowania jak i praktyczne rozwiązania, które mogą pozytywnie wpłynąć na równe traktowanie podmiotów w Unii Europejskiej.

Publikacja została przygotowana przez Europejskie Centrum Fundacji oraz sieć Transnational Giving Europe. Polskim partnerem sieci jest Fundacja dla Polski.